Lang niet geblogd, veel te vertellen!

Hoi dames!
Zo, dan heb je even lang niet geblogd.. Ik zit meestal op een Ipad, en daar kun je dus niet mee bloggen, vandaar. Nu maar weer eens even achter de computer gekropen, want vond het toch wel weer eens tijd worden!
Want, er is een heeeeeeele hoop gebeurd in de tussentijd! Hoe gaat het leven hier:

We zijn inmiddels gezegend met drie kinderen, de leukste, liefste, ondeugendste, grappigste, prachtigste kinderen ooit, maar vooral: Onze kinderen. Julian wordt alweer bijna 4, Mathijs is kort geleden 2 geworden en in Januari is ons gezin compleet geworden door de komst van onze dochter Carolina.

Compleet, zo voelt het echt. Voor de komst van Carolina voelde het niet af, niet klaar. Ik keek altijd met een steek van jaloezie naar zwangere vrouwen, zo van, dat wil ik ook! Zelfs toen ik al twee kinderen had, het voelde niet 'af'. Ik wilde heel graag nog 1 kindje, dan zou het goed zijn. Toch waren er ook wel twijfels.. We hadden al zoveel geluk gehad met twee gezonde kinderen, zouden we nog een keer zoveel geluk hebben? Was het niet egoistisch om te 'kiezen' voor een derde, terwijl anderen al zoveel moeite moeten doen om één kind te krijgen? Zouden we wel genoeg liefde/tijd hebben om van drie kinderen te houden? Ondanks die twijfels besloten we ervoor te gaan. Gezond of niet, het kindje was hier welkom en met die liefde kwam het ook wel goed! Daar begon het avontuur van de derde zwangerschap!

De zwangerschap van Carolina heb ik ook heel anders meegemaakt dan die van de jongens. Bij alles wat ik deed, voelde, de echo's, geboorte-kleertjes kopen, enz. was ik mij ervan bewust dat dit de laatste keer was. Ik genoot van alles extra veel, want ik wist, dit doe ik nooit weer. Niet omdat ik niet meer wil, maar drie kinderen is gewoon genoeg. Meer past niet in ons huis, onze auto, onze portemonnee.. Al is er in mijn hart nog plaats voor 10. Nee, het kan gewoon niet, en nu kan ik me daar ook gewoon aan overgeven. Ons gezin is compleet. Ik ben klaar. Ik heb drie fantastische kinderen en de allerliefste man ooit. Natuurlijk kan ik ze soms achter het behang plakken, ja, ook die man..., maar zonder hen was mijn leven lang zo mooi niet!

Mijn gezin op een rij:
Julian: Een heerlijk gevoelig mannetje. Hij kletst de oren van mijn hoofd, de gekste dingen onthoud hij en zegt ze ook op precies het juiste moment. Hij is slim, maar ook behoorlijk eigenwijs, dus soms kan hij het wel, maar wil het gewoon niet. Hij is ook een ontzettende drama-queen. De woorden: "kan ik niet, ik durf het niet, ik wil niet meer, ooohh nee!" die horen wij hier regelmatig.. Zijn 'angst' houd hem helaas vaak tegen in het leren van nieuwe dingen, en daarmee zit hij vooral zichzelf erg in de weg. Maar op zijn tempo leert hij het vanzelf! Julian is heel sociaal, praat graag met iedereen en is gek op opa en oma!

Mathijs: Een wandelend brokje testosteron! Stiekem ook heel gevoelig vanbinnen, maar oh, zo stoer! Hij loopt stoer, praat stoer, doet stoer.. Mathijs was in het begin een echte huilbaby. Ik heb echt wel eens gedacht: waarom wilde ik dit ook alweer? Doodmoe, gefrustreerd.. ik huilde gewoon net zo hard mee.. Maar vanaf dat hij een maand of 10 oud was kwam er langzaamaan verbetering in. En ondertussen is hij een pittig, eigenwijs, maar heerlijk kind! Hij is gek op auto's, vooral Cars, en vindt stoeien met papa helemaal geweldig! Een echte kerel! Hij begon later met praten dan Julian, maar ondertussen kent hij alweer een hele hoop woorden. Toch blijft grommen of gillen favoriet...helaas.. Haha!

Carolina: Een echt kadootje! Dit had ik nooit durven dromen. Zooo rustig, tevreden, lief, wat een heerlijk kadootje! Over haar karakter is natuurlijk nog niet heel veel te zeggen, ze is pas 4 maanden oud vandaag, maar tot nu toe is ze echt een fantastisch popje! Ze drinkt goed aan de borst, iets wat bij de jongens veel eerder al was afgelopen. Ook slaapt ze nog bij ons op de kamer. Ik kan er gewoon nog geen afscheid van nemen. Ze slaapt sinds een week wel van 22.00/23.00 tot 6.00/7.00 door, maar ze heeft geen last van ons, en ik geniet er gewoon nog teveel van, mijn meisje zo lekker dichtbij ons. Haar geluidjes en het gevoel dat ze zo dichtbij is.. Ze is ontzettend vrolijk en lacht graag. Vooral naar haar grote broers en papa. Nou, papa.. met papa flirt ze gewoon! Echt, als die in de buurt komt, lacht ze op haar allerliefst en doet ze er ook zo'n flirt-knipoog bij.. Haha, dat wordt nog wat, die twee.. Ze windt papa echt om haar vinger..

Manlief: Mijn rots in de branding, mijn maatje, mijn alles! Ooit zei hij mij (in het tijdperk dat hij me nog moest veroveren..): “Als je mijn vriendin was, zou ik je de wereld geven!“   Nou, inmiddels ben ik al bijna 6 jaar zijn vriendin, al bijna 4 jaar de moeder van zijn kind(eren ), bijna drie jaar zijn vrouw en inderdaad, hij heeft me de wereld gegeven. Zijn wereld. De mooiste wereld die ik mij kan wensen.

Ik:

Ik ben huismama. Ik geniet volop van mijn kindjes. Ik ben gelukkig.

Tegen alle dames die proberen zwanger te worden, 1 lieve meid in het bijzonder:

Ik wens jullie een hele fijne  zwangerschap toe! Hopelijk is het bij jullie binnenkort raak en mogen jullie in 2013 een lief, klein frummeltje in je armen sluiten!

Heel veel liefs, Monique